-
1 gigno
genuī, genitum, ere1) рожать, (по)рождать, производить на свет ( Hecuba Alexandrum genuit C)Juppiter Herculem genuit C — Юпитер — отец Геркулесаomnia quae terra gignit C — всё, что производит (родит) земляeo genĭtus Ap — его сын2) порождать, причинять, вызывать (iram H; odium, permotionem animorum C)3) pass. gigni возникать (aliquid ex aliquā re gignitur C, T etc.) -
2 gigno
gigno, ĕre, gĕnŭi, gĕnĭtum [geno] - tr. - [st1]1 [-] engendrer. - (Hercules) quem Juppiter genuit, Cic. Nat. 3, 42: (Hercule) qu'engendra Jupiter. - Hecuba Alexandrum genuit, Cic. Fat. 34: Hécube enfanta Alexandre. - gignere: mettre bas. --- Plin. 10, 183. - gignere: pondre: Cic. Nat. 2, 129. - poét. dis genitus, Virg. En. 9, 642: fils des dieux. - genitus + abl.: né de, issu de. - pellice genitus: né d'une concubine. - genitus + de (ab, ex): né de, issu de. - genitus (de) Jove: issu de Jupiter. - genitum fratre adoptaverat, Plin. Ep. 8, 18, 2: il avait adopté le fils de son frère. - Juppiter e terra genitam mentitur, Ov. M. 1, 615: Jupiter ment en disant qu'elle est la fille de la terre. - intelligamus natura gigni sensum diligendi, Cic. Lael. 9, 32: sachons que naît tout naturellement l'affection. [st1]2 [-] créer. - deus animum ex sua mente genuit, Cic. Tim. 8: Dieu créa l'âme, émanation de sa propre intelligence. [st1]3 [-] produire [en parl. du sol]. - quae terra gignit, Cic. Nat. 1, 4: les productions de la terre. - quae (res) gignuntur e terra, Cic. Ac. 1, 26: (les choses) qui proviennent de la terre. [st1]4 [-] fig. faire naître, produire, causer. - qui genuit in hac urbe dicendi copiam, Cic. Br. 255: celui qui a créé chez nous l'abondance oratoire. - haec virtus amicitiam gignit, Cic. Lael. 20: cette vertu fait naître l'amitié. - ex maxima libertate tyrannus gignitur, Cic. Rep. 1, 68: d'une liberté sans limite naît la tyrannie. - sui generis initium ab se gigni voluit, Cic. Verr. 5, 180: il voulut que le commencement de sa race partît de lui-même. - alium sitim gignit, Plin. 20, 6, 23, § 57: l'ail donne soif.* * *gigno, ĕre, gĕnŭi, gĕnĭtum [geno] - tr. - [st1]1 [-] engendrer. - (Hercules) quem Juppiter genuit, Cic. Nat. 3, 42: (Hercule) qu'engendra Jupiter. - Hecuba Alexandrum genuit, Cic. Fat. 34: Hécube enfanta Alexandre. - gignere: mettre bas. --- Plin. 10, 183. - gignere: pondre: Cic. Nat. 2, 129. - poét. dis genitus, Virg. En. 9, 642: fils des dieux. - genitus + abl.: né de, issu de. - pellice genitus: né d'une concubine. - genitus + de (ab, ex): né de, issu de. - genitus (de) Jove: issu de Jupiter. - genitum fratre adoptaverat, Plin. Ep. 8, 18, 2: il avait adopté le fils de son frère. - Juppiter e terra genitam mentitur, Ov. M. 1, 615: Jupiter ment en disant qu'elle est la fille de la terre. - intelligamus natura gigni sensum diligendi, Cic. Lael. 9, 32: sachons que naît tout naturellement l'affection. [st1]2 [-] créer. - deus animum ex sua mente genuit, Cic. Tim. 8: Dieu créa l'âme, émanation de sa propre intelligence. [st1]3 [-] produire [en parl. du sol]. - quae terra gignit, Cic. Nat. 1, 4: les productions de la terre. - quae (res) gignuntur e terra, Cic. Ac. 1, 26: (les choses) qui proviennent de la terre. [st1]4 [-] fig. faire naître, produire, causer. - qui genuit in hac urbe dicendi copiam, Cic. Br. 255: celui qui a créé chez nous l'abondance oratoire. - haec virtus amicitiam gignit, Cic. Lael. 20: cette vertu fait naître l'amitié. - ex maxima libertate tyrannus gignitur, Cic. Rep. 1, 68: d'une liberté sans limite naît la tyrannie. - sui generis initium ab se gigni voluit, Cic. Verr. 5, 180: il voulut que le commencement de sa race partît de lui-même. - alium sitim gignit, Plin. 20, 6, 23, § 57: l'ail donne soif.* * *Gigno, gignis, genui, vel ginui, secundum Diomedem, genitum, pen. corr. gignere. Engendrer.\Quae terra gignit, maturata pubescunt. Cicero. Que la terre produit.\Gigni capite, Vide A praepositionem. Naistre la teste devant.\Gigni pedibus. Plin. Naistre les pieds devant.\Genuit in hac vrbe dicendi copiam. Cic. Il a engé ceste ville de, etc. -
3 gigno
gigno, gĕnŭi, gĕnĭtum, 3 (archaic primary form of the pres. gĕno, ĕre:I.genit,
Varr. R. R. 2, 2, 19: genunt, Varr. ap. Prisc. p. 898 P.:genat,
Varr. R. R. 1, 31, 4: genitur, Auct. ap. Cic. Inv. 2, 42, 122; Cic. de Or. 2, 32, 141:genuntur,
Varr. R. R. 2, 6, 3:genamur,
Censor. 3, 1; inf. pass. geni, Lucr. 3, 797; gen. gerund. genendi, Varr. R. R. 1, 40, 1:genendo,
Censor. 3, 1; Arn. 4, 21; inf. pres. pass. gignier, Lucr. 3, 623; 6, 246; 807), v. a. [root gen-; Sanscr. ǵan-, ǵanami, beget; gātis, birth; Gr. gen- in gignomai, genos, gunê; Lat. genus, genius, gener, gens; also nascor (gn-; cf. gnatus), natura; cf. gamos, gambros (v. Curt. Gr. Etym. 536); gigno for gigeno, redupl. like gignomai], to beget, bear, bring forth, produce; in pass., to be born, to spring, arise, proceed; of animate and inanimate subjects and objects (syn.: creo, genero, pario).Lit.: Saturno, quem Coelus genuit, Enn. ap. Non. 197, 9 (Ann. v. 27 Vahl.):II.sextus (Hercules) hic ex Alcumena, quem Juppiter genuit,
Cic. N. D. 3, 16, 42:nec Hecubam causam interitus fuisse Trojanis, quod Alexandrum genuerit, nec Tyndareum Agamemnoni, quod Clytaemnestram,
id. Fat. 15, 34:quaecumque animal pariunt, in capita gignunt,
bring forth their young with the head foremost, Plin. 10, 64, 84, § 183. So of the human mother (mostly post-Aug.):idcirco, inquit Lacaena, genueram (filium),
Cic. Tusc. 1, 42, 102:e septem liberis, quos ipsa genuisset, unum superesse,
Curt. 10, 5, 23:rectius Lolliam induci, quando nullos liberos genuisset,
Tac. A. 12, 2 init.; Val. Max. 7, 7, 4; so,ex aliquo,
Curt. 8, 3, 3; Tac. A. 12, 3:pisces ova cum genuerunt, relinquunt,
Cic. N. D. 2, 51, 129:ova,
Plin. 11, 37, 80, § 204:omnia quae terra gignat (shortly before, pariat),
Cic. N. D. 1, 2, 4; cf. id. Fin. 5, 11, 33: o Romule, Romule die, Qualem te patriae custodem di genuerunt! Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 116 Vahl.); cf.:ut idem deus urbem hanc gentibus, vos huic urbi genuisse videatur,
Cic. Phil. 14, 12, 32:ita ut plurimum (aurum) Asturia gignat,
Plin. 33. [p. 815] 4, 21, §78: India eos (beryllos) gignit,
id. 37, 5, 20, § 76:ad majora quaedam natura nos genuit et conformavit,
Cic. Fin. 1, 7, 23:deus animum ex sua mente et divinitate genuit,
id. Univ. 8.— Pass., usu. with abl., of either or both parents:Meri bellatores gignuntur,
Plaut. Mil. 4, 2, 85:nuper erat genitus,
Ov. M. 10, 522:qui antecedente anno genitum eum scribant,
Suet. Tib. 5:septimo mense geniti,
Plin. 11, 37, 59, § 158:pellice genitus,
Liv. 40, 9, 2; Suet. Aug. 17:Jove genitus,
Curt. 8, 10, 1; 9, 8, 22:juvenes eadem matre geniti,
id. 6, 14, 4; Liv. 1, 3, 3; Suet. Aug. 17; id. Tib. 7; id. Ner. 5 fin.:genitum fratre adoptaverat,
Plin. Ep. 8, 18, 2.—Also with de, ab, ex:De quo Remulusque feroxque Acrota sunt geniti,
Ov. M. 14, 617:genitus de sanguine,
id. ib. 1, 748; id. H. 16, 117:de Jove,
Gell. 13, 1, 3 (cf. Cic. Rep. 2, 19, 34):filium ab eo genitum nominare,
Just. 12, 7, 10;but: a se (= ex se) genitum esse Vitellium,
Tac. H. 3, 64:puer ex ea genitus,
Curt. 8, 10, 36:(vacca) e terra genita,
Ov. M. 1, 615:dis genite et geniture deos,
Verg. A. 9, 642:dis genitus,
Quint. 1, 10, 9:adolescentis in omnium virtutum exempla geniti,
Vell. 2, 116, 2:quae in terris gignantur, ad usum hominum omnia creari,
Cic. Off. 1, 7, 22:nec enim id esset principium, quod gigneretur aliunde,
id. Rep. 6, 25:ubi tus gignitur,
Plaut. Trin. 4, 2, 89:Corycium nemus, ubi crocum gignitur,
Curt. 3, 4 fin. — Poet. with inf.:omne potens animal leti genitumque nocere,
Luc. 6, 485.— Absol.:ut in gignendo, in educando perfacile appareat,
Cic. Fin. 2, 33, 109:hae (mulieres), quae gignunt, imbecillos edunt,
Cels. 2, 1 med.Trop., to produce, occasion, cause:multa nobis blandimenta natura ipsa genuit,
Cic. Cael. 17, 41:haec ipsa virtus amicitiam et gignit et continet,
id. Lael. 6, 20:ludus genuit trepidum certamen et iram, Ira truces inimicitias et funebre bellum,
Hor. Ep. 1, 19, 48:qui genuit in hac urbe dicendi copiam,
Cic. Brut. 73, 255:praeceptiones,
Auct. Her. 4, 3, 5:probationes,
Quint. 5, 1, 1:mel gignit insaniam,
Plin. 21, 13, 45, § 177; cf.:baccharis odor somnum gignit,
id. 21, 19, 77, § 132:alium sitim gignit,
id. 20, 6, 23, § 57.—In pass., to be born, to spring, arise, proceed:cum ipse (Cato) sui generis initium ac nominis ab se gigni et propagari vellet,
Cic. Verr. 2, 5, 70, § 180:ex hac maxima libertate tyrannis gignitur et illa injustissima et durissima servitus,
id. Rep. 1, 44:et aegritudines et metus et reliquae perturbationes omnes gignuntur ex ea (intemperantia),
id. Tusc. 4, 9, 22: Plato eas (ideas) gigni negat et ait semper esse, id. Or. 3, 10:ipsi autem intelligamus natura gigni sensum diligendi et benevolentiae caritatem,
id. Lael. 9, 32:odia etiam gigni sempiterna (opp. exstingui familiaritates),
id. ib. 10, 35:in animorum permotione gignenda,
id. de Or. 3, 30, 118:de gignenda et comparanda sapientia,
Gell. 13, 8, 1.—Hence, gignentĭa, ĭum, n. (fruit-bearing), organic bodies, things that grow, as plants, trees, etc.:loca nuda gignentium,
Sall. J. 79, 6:ilex aucta in altitudinem, quo cuncta gignentium natura fert,
id. ib. 93, 4:animam animantium omnium non corpoream esse... omniumque gignentium esse seniorem,
App. Dogm. Plat. p. 193; opp. animalia, Lact. de Ira Dei, 1, 13. -
4 gīgnō
gīgnō genuī, genitus, ere [GEN-], to produce, give birth to, beget, bear, bring forth: quem Iuppiter genuit: liberos, S.: qui te genuere (i. e. parentes), O.: pisces ova genuerunt: omnia quae terra gignat: ut deus urbem hanc gentibus genuisse videatur: ut in gignendo appareat: quae in terris gignuntur: nuper erat genitus, O.: paelice genitus, son of, L.: Dis genite et geniture deos, V.: De alquo geniti, O.: (vacca) e terrā genita, O.— Fig., to produce, occasion, cause, begin: ludus genuit trepidum certamen, H.: in hac urbe dicendi copiam: cum sui generis initium ab se gigni vellet, spring: reliquae perturbationes omnes gignuntur ex eā, grow: odia etiam gigni sempiterna, arise: eas gigni negat, are created: gigni alicunde, i. e. to have a beginning.* * *gignere, genui, genitus Vgive birth to, bring forth, bear; beget; be born (PASSIVE)
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Русский
- Французский